Wieś w swej historii zwana była Starymi lub Małymi Piekarami.
Pekare - 1254 r.
Klein Peccher - 1305 r.
Alt Peccar - 1333 r.
Aldin Beckern - 1419 r.
Cleine Beckern - 1431 r.
Alt Beckern - 1635 r.
Klein Beckern.
W 1254 r. miejscowość wymieniona została po raz pierwszy w źródłach jako wieś biskupia. W 1333 r. zostały zebrane ze Starych i Wielkich Piekar 4 marki dziesięciny dla dworu biskupiego w Legnicy. W 1419 r. Stare Piekary były lennem Bernharda Budaw oraz w 1420 r. Hentschila Bawde. Wdowa po tym ostatnim - Enede, poślubiła w 1426 r. niejakiego Spilnera, wnosząc w posagu majątek. W 1429 r. książęce dobra w Starych Piekarach zostały przekazane w lenno rycerzowi Hentsche z Oławy.
Po 1430 r. pewne posiadłości w Starych Piekarach mógł posiadać klasztor Kartuzów. Książę Fryderyk w 1473 r. potwierdził klasztorowi własności w Piekarach. W czasach reformacji klasztor przestał istnieć, a wieś została ponownie dobrem książęcym z trzynastoma dziedzicznymi i trzema czynszowymi zagrodnikami, dwoma chałupnikami oraz papiernią (założoną w 1511 r.). Jak wynika z opisu Zimmermanna z 1789 r. wówczas w Starych Piekarach istniała karczma, trzy młyny (w tym jeden papierniczy), a wieś liczyła 124 mieszkańców.
W 1830 r. we wsi istniały 33 domy, miejscowość zamieszkiwało 188 mieszkańców (8 katolików). Istniał tu młyn papierniczy oraz dwa młyny wodne.
W 1845 r. wieś liczyła 42 domy, 247 mieszkańców (7 katolików). We wsi istniała szkoła ewangelicka, papiernia oraz dwa młyny wodne, zwane górnym i dolnym.
W 1875 roku wieś liczyła 334 mieszkańców oraz 39 domów, w 1911 roku - 337, a w 1927 r. - 333 mieszkańców.

Morfologicznie jest to struktura wielodrożna o rozproszonej zabudowie, z której drogą ekstrapolacji można wydzielić nowożytną część starszą, zlokalizowaną wzdłuż biegu młynówki. W wieku XIX w południowo-wschodniej części wsi powstał wzmiankowany w 1821 r. folwark zwany Baldensruh (obecna ul. Kołodziejskiej 16-18).
W 1984 r. Stare Piekary zostały włączone do Legnicy.

Źródło:
E. Dymarska i in. Legnica - Przedmieście Głogowskie, Piątnica, Stare Piekary. Studium historyczno-urbanistyczne, Tom I, Regionalny Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków, Wrocław 2007

Stare Piekary - granice dzielnicy
Wobec braku oficjalnego podziału Legnicy na dzielnice, podane niżej granice, jak i dzielnica, są umowne.
Poczynając od tzw. Zielonego Mostu na rzece Kaczawa (współrzędne: 51.220173, 16.178508) na wschód wzdłuż rzeki (włącznie z mostem na ul. Pątnowskiej; współrzędne: 51.234548, 16.211969) do granicy miasta. Następnie na południe wzdłuż granicy miasta do ul. Kunickiej i wzdłuż ul. Kunickiej (włącznie) na wschód do granicy miasta (włącznie z mostem na rzece Wierzbiak; współrzędne: 51.226355, 16.218975). Dalej na południe wzdłuż rzeki Wierzbiak do potoku Kopanina. Potem na południe wzdłuż potoku Kopanina do torów kolejowych [z wyłączeniem wiaduktów kolejowych (Legnica-Piekary - LK 275 i LK 296 / ul. 5 Dywizji Piechoty)] i na zachód wzdłuż torów kolejowych do tzw. Zielonego Mostu.
Łączna powierzchnia ok. 3,2 km kw.
Wytyczenie granic dzielnicy: Iras (Legzol).