MENU
ZNACZNIKI
Nieopodal Siegeshöhe znajduje się jedna z największych cegielni artystycznych prowincji. Należy ona do radcy handlowego Rothera. W rękach właściciela znajduje się pięć cegielni, a mianowicie, w skład firmy G. Bienwald & Rother w Legnicy wchodzą zakłady ,,Siegeshöhe’, ,,Thalziegelei’’ i ,, Bergziegelei’’, a firma J. Rother, dawniej Peipe, obejmuje zakłady Peipego w Chojnowie, jak też ,,Paulinenhutte’’ w Bienicach. Pionierski zakład ,, Siegeshöhe’’ powstał w 1865 r. W czterech pierwszych zakładach wytwarzane są cegły licowe, czerwone i koloru skóry, terakota, kształtki i wyroby szkliwione w zwykłych kolorach, w ,, Paulinenhutte’’ zaś jedynie żółte cegły licowe i kształtki. W ruchu ciągłym pracuje tu 9 pieców kręgowych, 8 do glazury, 10 maszyn parowych o wspólnej mocy 360 koni mechanicznych, 23 prasy obsługiwane przez około 650 pracowników. W roku kalendarzowym 1898 wyprodukowano 42,5 mln różnych cegieł i przetransportowano koleją 4475 wagonów cegły licowej. Za: Grażyna Humeńczuk ,,Legnica około 1900''. Źródło fotografii : Thonindustrie-Zeitung nr 103, 2 IX 1902.

Dodał: Kosa25° - Data: 2016-01-25 19:56:37 - Odsłon: 1198
Rok 1902


"W 1865 roku u zbiegu ulic Złotoryjskiej (Goldberger Str.) i Kilińskiego (Weissenhofer Str.) Gottfried Bienwald założył cegielnię, która wkrótce stała się największym i najbardziej znanym zakładem ceramiki budowlanej w okolicy. Cegielnia Bienenwalda specjalizowała się w produkcji cegły do licowania budynków. Cegłę tę wypalano w różnych kolorach. Złoże gliny znajdowało się na południowym skraju Lasku Złotoryjskiego, pobliżu dzisiejszej ulicy Leśnej. Własna cegła posłużyła do budowy dwóch domów przy ulicy Złotoryjskiej. Inwestorem willi pod numerem 87 (NOT) był sam Bienenwald, a o dwadzieścia lat późniejszej willi (nr 89) jego zięć Julius Rother. Rother zastąpił Bienenwalda w firmie "Liegnitzer Kunstziegelei Bienenwald & Rother" a następnie "Rothersche Kunstziegelei GmbH". Firma wyprodukowała cegłę, z której wybudowano wiele reprezentacyjnych, istniejących do dzisiaj legnickich budowli, m.in. gmach sądu na Złotoryjskiej, budynki Banku Śląskiego i NBP oraz budynek loży masońskiej "Pythagoras" przy Piastowskiej (obecna LBP). Po śmierci Rothera cegielnia stała się własnością jego synów - inż ceramika Oskara Rothera, architekta i mistrza budowlanego Lothara Rothera oraz kupca Hansa Rothera. Pod nowymi rządami cegielnia szybko zaczeła tracić swe dawne znaczenie. Jeszcze przed rozpoczęciem I WŚ jej właścicielem został ceramik Richard Muetz a po wojnie przejęła ją cegielnia "Siegersdofer AG" z Zebrzydowej. Ostatecznie zabudowania fabryczne położone obok złoża gliny w Lasku Złotoryjskim spłonęły z nieznanych powodów w połowie lat 30. Do dziś zachowały się ich niewielkie szczątki. Natomiast zabudowania cegielni położone przy Kilińskiego sprzedano pod fabrykę kafli." Źródło: Włodzimierza Kalski "Legnicki Tarninów"

  • /foto/5874/5874877m.jpg
    1902
  • /foto/5874/5874880m.jpg
    1902
  • /foto/5868/5868510m.jpg
    1910 - 1915

Dachziegel-Archiv www.dachziegelarchiv.de

Poprzednie: Cegielnia Juliusa Rothera i wytwórnia ceramiki użytkowej (dawna) Strona Główna Następne: Cegielnia Seifferta